به‌رپرس بوون به‌رانبه‌ر به‌ زمان ، نیوه‌ی ده‌روه‌ست بوونه‌ کۆمه‌ڵایه‌تییه‌کانه‌




ئه‌حمه‌د شاملو

فه‌ریدوون ئه‌رشه‌دی کردوویه‌تی به‌ کوردی

 

پیاوێکی شه‌یدا و ئاشقی زمانی دایکیی خۆمم، ئه‌و زمانه‌ی نه‌ته‌وه‌یکی پڕ به‌هره‌، به‌ درێژایی چه‌ندین سه‌ده‌ ،  ڕه‌نج و شادومانی خۆی پێ  نووسیوه‌ . زمانێک وا له‌ ڕێگه‌ی تێکهه‌ڵکێش  و موتربه‌ کردنه‌وه‌ ده‌رفه‌ت بۆ هه‌ر چه‌شنه‌ موعجزه‌یه‌ک له‌ بواری که‌لام و ئه‌ندێشه‌دا ، ده‌ره‌خسێنێ ، ته‌نانه‌ت کاتێ زمانی عاره‌بی خۆی خزانده‌ نێویه‌وه‌، فارسی هه‌ر فارسی مایه‌وه‌ ، ده‌ستی به‌سه‌ر  هه‌نێ له‌و واتاگه‌له‌دا گرت  که‌ بۆ قازانجی خۆی  پێویست بوو  له‌ زمانی عه‌ره‌بییه‌وه‌ وه‌ریان یگرت، به‌ڵام  بونیاد  و ساختومانی خۆی پاراست . ئه‌و زمانه‌ی وا هێشتا به‌م پیری و پیرانه‌سه‌ریه‌وه‌ ، تواناگه‌لێکی گه‌وره‌ و نوێی تێدا  ده‌بینمه‌وه‌ و رووبه‌ڕووبونه‌وه‌م له‌ته‌کیا ، رووبه‌ڕووبوونه‌وه‌یه‌‌ له‌ گه‌ڵ شتێکی پیرۆز دا. ڕه‌نگه‌ هه‌ر به‌م هۆیه‌وه‌ بێت که‌ ئه‌و ماوه‌یه‌ که‌متر ده‌نووسم ، چوونکه‌ له‌و بڕوایه‌دام که‌ له‌م په‌رستگا پیرۆزه‌دا ، ته‌نیا ده‌بێ به‌دڵ بوونت هه‌بێ و مرۆڤ هه‌میشه‌ به‌دڵ بوونی نییه‌ . له‌ سه‌ره‌تاوه‌ مه‌سه‌له‌که‌ جیاواز بوو ، ئه‌و ده‌م زمانم وه‌کوو که‌ره‌سته‌یه‌ک تماشا ده‌کرد، ره‌نگه‌ وه‌کوو شتێ که‌ ته‌نیا به‌کاری دێنی و له‌به‌ر خاتری شیعرێک ده‌توانی هه‌موو به‌ڵایه‌کی به‌ سه‌ر بێنی ، به‌ڵایه‌ک که‌ به‌داخه‌وه‌ ئه‌مرۆ بڕێ له‌ شاعیرانی جه‌وان به‌ سه‌ر زماندا ده‌یهێنن .

من زمانناس نیم ، به‌ڵام کاتێ مرۆڤ کارێک ده‌کات که‌ پێویستی به‌ تێگه‌یشتن و زانینی ئه‌م یان ئه‌و بابه‌ته‌ ، ناتوانێ خۆی لێ نه‌بان بکات . زمانناسی زانسته‌ و له‌ رێگه‌ی کاری راسته‌وخۆوه‌ نه‌بێ ، نا‌توانی فێری زانست  ببی ، به‌ڵام شاعیری ، کارێکی  شهوودیه‌ و چوونکو  ناکرێ فێری ببی ، له‌ چوارچێوه‌ی ناوچاوگرژی زانست دا ، هه‌ست به‌ هه‌ناسه‌ سواری ده‌کات . له‌هه‌مان کاتدا ، شیعر له‌ گه‌ڵ زماندا مامه‌ڵه‌ ده‌کات و ناچار ، ده‌بێ فێری ببی ، ئه‌گه‌ر شاعیریک خۆی له‌ فێربوونی زمان  بدزێته‌وه‌ ، کاری شاعیرییه‌که‌ی تێک ده‌چێ و سه‌رکه‌وتوو نابێ .

هه‌ر ئه‌وه‌ی که‌ زمانکه‌ت فارسی بێ ، نابێته‌ مه‌رج بۆ نووسینی شیعری فارسی ، بۆ ئه‌م کاره‌ ده‌بێ وای دابنێی که‌ له‌ بنه‌ڕه‌ته‌وه‌ فارسی نازانی و  بۆ دۆزینه‌وه‌ و که‌شف کردنی هه‌وڵ ده‌ده‌ی .نووسه‌ران و شاعیران ، به‌ر له‌وه‌ی مێعمارانی رووحی مرۆڤ بن ، پاسه‌وانی زمانه‌که‌ی خۆیانن . به‌رپرسایه‌تی شاعیر به‌رانبه‌ر به‌ زمانه‌که‌ی ، نیوه‌ی به‌رپرسایه‌تییه‌ کۆمه‌ڵایه‌تییه‌که‌یه‌‌تی . به‌رپرس بوون به‌رانبه‌ر به‌ ئه‌ده‌بیات ، به‌شێکه‌ له‌ ده‌روه‌ست بوونه‌ کۆمه‌ڵایه‌تییه‌کانی . ئه‌و که‌سه‌ی شاره‌زای زمانه‌که‌ی خۆی نییه‌ و ئه‌ده‌بیاته‌که‌ی خۆی ناناسێ ، به‌ چاولێکه‌ری ئه‌م و ئه‌و ، نابێته‌ شاعیر . یه‌که‌م هه‌نگاو ئه‌ویه‌یه‌ که‌  هه‌ست به‌م ده‌رده‌ بکات ، ده‌ردی زمان ، ئه‌مه‌ش وه‌کوو  ئه‌رکێکی خۆی بزانێ . من ناتوانم تێبگه‌م و قبووڵی بکه‌م که‌ ته‌نیا ده‌روه‌ست بوون به‌ کۆمه‌ڵگاوه‌، هه‌موو شتێک بێت ، نه‌ ، هه‌موو شتێک نییه‌ .

شیعر رووداوێکه‌ ، رووداوێ که‌ شوێن و کات ، خولقێنه‌ریه‌تی ، به‌ڵام له‌ زمان دا  بونیاد ده‌نرێ . که‌وایه‌ شکی تیدا نییه‌ که‌ بۆ خولقاندنی  ده‌بێ  هه‌موو تواناکانی زمان بناسی و بۆ پێشوازی کردن له‌ شیعر  ، ئاماده‌ بی .