در اواخر یک زمستان ، برای همیشە رفت
این شعر ، در آن روز برفی نوشتە شد
فریدون ارشدی
برگرد
زآن روز کە بی بهانە رفتی
اندوە مرا گرفتە در چنگ
دور از دل من کجا نشستی
با ساز کە می زنی تو آهنگ
جانمایەی هر ترانە ، برگرد
وداع آخرین نسل تفنگ
پیامی می رسد ، پایان جنگ است
برای جانفشانی ها درنگ است
میان کوهساران شیونی سرخ :
وداع آخرین نسل تفنگ است .
مسلس ها همە یکبارە خفتند
دگر با قلەها قصە نگفتند
...........
لە ئەم مەیخانە ئیتر چاو دەپۆشم
دەمێکە هەر خەم و ماتەم دەنۆشم
دەچم یەکسەر بەرەوئەو دیوی مەستی
لەتەک پەیمانەکەی دڵما دەجۆشم
ساتمە
فەریدوون ئەرشەدی
چەکەکان ىێدەنگن
چیاکان مات و مەنگ
پەلکێشە بۆ دۆڵی وتووێژ
نیشانەی پوختەگی بێدەنگییە (نالی) ئەگەر پوختەی
بە شیدەت تەی بکە نامە ، بە حیدەت پەی بکە خامە
بەرزاییەکانی بێدەنگی
فەریدوون ئەرشەدی
چەن هەژارانەن کوێر
ئەم خەنجەرانەی لە سینگمدان
ژەنگاوی تا مستوو
ئاودراو بە چاڵاوی تاریکی
جادە بە سمکۆڵانی شیعرمەوە
/**/
دیسانهوه با
فهریدوون ئهرشهدی
نه تێکدانی خهونی چنارانه
ویستی با
نه پهرێشان کردنی پرچت
له پیادهڕهوی زهمان دا
تهنیا به هێزی جهرگبڕی فیشهکه
بیرهوهریم لهسهر دوو کتێب :
EXILL و لهچوارچێوهی تهنگی تهنیایی دا
فهریدوون ئهرشهدی
نامهیهکی کورت له سهر بۆچوونهکهی کاک( ئهنوهر عهرهب ) سهبارهت به دزی له ئهدبیات و ههڵوێستی نووسهران و رهخنهگران
ههر کهس له ئێمهمانان دهستی دابێته قهڵهم و شتێکی نووسیبێ که بچێته خانهی ئهدهبیاتهوه، بێ سێ و دوو ، له ژێر کاریگهریی نووسهرانی پێش خۆیدایه( چ نووسهرانی زمانی زگماکی و چ زمانهکانی دهر و جیران و تهنانهت ئهوپهڕی ئاوهکان). ئهگهر وانهبێ نووسهرێکی بێ ڕیشهیه .
بۆ سهلماندنی ئهم قسهیه نموونه زۆرن و ئهوجهی ئهوهناکا دووبارهیان بکهمهوه. بهڵام له ههمان کاتدا ، گومانی تێدا نییه که تهئسیر وهرگرتن و له ژێر کاریگهریی /**/
شب و مرز و کمین پاسداران
بهرپرس بوون بهرانبهر به زمان ، نیوهی دهروهست بوونه کۆمهڵایهتییهکانه
ئهحمهد شاملو
فهریدوون ئهرشهدی کردوویهتی به کوردی
پیاوێکی شهیدا و ئاشقی زمانی دایکیی خۆمم، ئهو زمانهی نهتهوهیکی پڕ بههره، به درێژایی چهندین سهده ، ڕهنج و شادومانی خۆی پێ نووسیوه . زمانێک وا له ڕێگهی تێکههڵکێش و موتربه کردنهوه دهرفهت بۆ ههر چهشنه موعجزهیهک له بواری کهلام و ئهندێشهدا ، دهرهخسێنێ ، تهنانهت کاتێ زمانی عارهبی خۆی خزانده نێویهوه، فارسی ههر فارسی مایهوه ، دهستی بهسهر ههنێ لهو واتاگهلهدا گرت که بۆ قازانجی خۆی پێویست بوو له زمانی عهرهبییهوه وهریان یگرت، بهڵام بونیاد و ساختومانی خۆی پاراست . ئهو زمانهی وا هێشتا بهم پیری و پیرانهسهریهوه ، تواناگهلێکی گهوره و نوێی تێدا دهبینمهوه و
ئهگهر ههر کهس به قهدهر زانستی خۆی قسهی دهکرد، دونیا چهند ئارام و بێدهنگ دهبوو .